پاپیه ماشه چیست؟

پاپیه ماشه در واقع هنری بسیار کهن می باشد. در بین صنایع دستی ایران به سادگی میتوان انواع و اقسام وسایل مانند ظروف كوچك و همین طور جعبه های باریك و كشیده كه با عنوان قلمدان به كار می رفتند را پیدا کنیم. پاپیه ماشه در حقیقت كاربردی جدید برای كاغذهای باطله است با این تكنیك ساده كه تمام وسایل و مواد مورد نیازش رامی توان در اكثر خانه ها یافت. در واقع پاپیه ماشه از طریق کاغذهای باطله ساخته میشود.

با پاپیه ماشه وسایل و ظروف بسیار زیادی می توان ساخت. مواد اصلی برای ساخت پاپیه ماشه كاغذ باطله یا روزنامه و چسب چوب هستند. به 2 روش میتوان اینکار را انجام داد: روش اول استفاده از روزنامه به صورت قطعات ریز روزنامه است كه در مخلوطی از چسب چوب و آب خیس شده و روی اسكلتی از مقوای ضخیم و یا یك اسكلت سیمی چسبانده می شوند. افزایش مقدار قطعات روزنامه باع می شود ضخامت لایه روزنامه بیشتر شود و اسكلت مقوایی یا سیمی پوشش كافی پیدا كنند. روش دوم تهیه نوعی خمیر به نام خمیر پاپیه ماشه از روزنامه است كه قابلیت شكل پذیری بیشتری دارد و به خصوص برای کارهایی كه نیاز به قالب گیری دارند(مجسمه سازی) بسیار مناسب و عالی می باشد. برای تهیه خمیر پاپیه ماشه 6 برگ روزنامه را به قطعات ۲ سانتی متری خرد كنید و در یك قابلمه بریزید. به اندازه ای آب اضافه كنید كه كاملاً سطح روی روزنامه را بپوشاند. آن را روی شعله گاز قرار داده و اجازه بدهید حدود نیم ساعت بجوشد. سپس این مخلوط را در یك مخلوط كن بریزید و آن را چند ثانیه روشن كنید تا روزنامه و آب باقیمانده خمیر پاپیه ماشه به صورت خمیر درآیند. خمیر پاپیه ماشه را در ظرف عمیقی بریزید و حدود یك چهارم پیمانه چسب چوب و یك قاشق روغن برزك به آن اضافه کنید و خمیر پاپیه ماشه را خوب ورز دهید تا كاملاً مخلوط شده و خمیری فرم پذیر حاصل شود. از خمیر پاپیه ماشه برای ساخت وسایل بسیار زیادی می توانید استفاده کنید. وسایل ساخته شده با خمیر پاپیه ماشه نسبت به محصولات ساخته شده از طریق روش اول دیرتر خشك می شوند و خشك شدن آنها ممكن است چند روز به طول بینجامد. پس از خشك شدن وسایلی كه از هر یك از طرق بالا می سازید آنها را با یك یا دو لایه رنگ سفید رنگ کنید و سپس از خمیر پاپیه ماشه برای خلق آثار هنری از قبیل مجسمه سازی استفاده کنید.

روشی دیگر برای ساخت خمیر پاپیه ماشه:

خمیر پاپیه ماشه را با دو روش میتوان استفاده کرد:

1.بعد از آماده کردن خمیر پاپیه ماشه میتوانیم آنرا بعنوان بافت به سطح کار بکشیم و سپس پتینه کاری کرد.

2.با این خمیر داخل کار را پر می نماییم و از آن حجمهای سبک و انعطاف پذیری می سازیم و یا با استفاده از آرماتور و خمیر پاپیه ماشه حجمهای بزرگ بسازیم و سپس پتینه کنیم.

مواد و وسایل لازم برای تهیه خمیر پاپیه ماشه:

شانه ی تخم مرغ _ چسب چوب یا چسب کاغذ دیواری

روش تهیه خمیر پاپیه ماشه:

شانه ی تخم مرغ را در آب گرم بخیسانید، پس از چند ساعت آب آنرا گرفته و درون مخلوط کن یا چرخ گوشت بریزید تا بصورت خمیر در بیاید چسب چوب رقیق شده را به آن اضافه کرده و ورز بدهید.

بعد از آماده شدن خمیر پاپیه ماشه، ظرفی که میخواهید از آن به عنوان قالب استفاده کنید را با وازلین چرب کرده و روی آنرا سلفون بکشید، سلفون را هم چرب کرده و شروع به قالب گیری با خمیر پاپیه ماشه کنید.

معمولا یک شبانه روز و شاید هم بیشتر طول میکشد تا ظرف شما خشک شود و بتوانید آنرا از قالب جداکنید.

دیمین استیون هرست متولد 1965 در بریستول انگلستان است. وی شهرت خود به عنوان یک هنرمند و ثروت کلان خویش را از فروش جهانی مجموعه های مختلف آثارش به دست آورده که مشهورترین و بحث برانگیزترین این مجموعه ها، مجموعه تاریخ طبیعی است.

مادر هرست او را تحت تعالیم مذهب کاتولیک بزرگ کرد و از همه جهات بسیار بر او سختگیری می کرد، اما درعین حال، علاقه وی به هنر و نقاشی و طراحی را نیز مورد تشویق قرار می داد. هرست در سال 1984 به لندن نقل مکان کرد و در سال 1986 موفق شد تا به کالج گولداسمیت وارد شود و تا سال 1989 در آنجا مشغول به تحصیل در رشته های هنرهای زیبا بود. او همزمان تا تحصیل در دانشگاه، دست به تجربه هایی در زمینه چیدمان، مجسمه سازی، نقاشی و طراحی زد تا روابط پیچیده بین هنر و مرگ و زندگی را کاوش کند وی میگوید: " هنر درمورد زندگیست و نمیتواند در مورد چیز دیگری باشد..." (هرست، 2005، 20- 21)

علاقه هرست به کاوش کردن مقوله " غیرقابل قبول" مرگ در سنین نوجوانی آغاز شد. وی از شانزده سالگی هنگامی که در لیدز زندگی می کرد، مرتبا از بخش آناتومی دانشکده پزشکی لیدز بازدید میکرد تا اجساد را به عنوان مدل زنده مورد بررسی قرار دهد و از آنها طراحی کند. این تجارب، ضمن ایجاد شناخت عمیقی در او از بدن و کالبد انسان، باعث شد که وی بتواند درک جدیدی از مفهوم ناگزیر مرگ در زندگی به دست آورد که تاثیر برجسته ای بر همه ی کارهای او به عنوان هنرمند داشته است. "ایده مرگ و فناپذیری، میتواند انسان ها را بترساند یا به آنها قدرت بدهد". (هرست، 2011)

در طی سال دوم تحصیل خود در گولداسمیت، هرست تصدی نمایشگاه انجماد را عهده دار شد. این نمایشگاه گروهی در 3 مرحله برگزار شد و شامل آثاری از دانشجویان و هم دوره های هرست در گولداسمیت بود. گفته میشود که این نمایشگاه نقطه پرتابی نه تنها برای هرست، بلکه برای نسل جدید و جوانتر هنرمندان مجسمه ساز بریتانیایی بود که بعدها به گروه هنرمندان جوان بریتانیایی شناخته شدند. در آخرین مرحله این نمایشگاه، هرست دو سری از نقاشی های خود از نقاط رنگی را به نمایش گذاشت که از قوی ترین و شناخته شده ترین مجموعه آثارش هستند. دی این نقاشی ها را " به دام انداختن شادی رنگ ها " توصیف کرد و گفت که این اثار هرگونه مشکلی که لو با رنگ داشته را برایش حل کرده اند.

هرست در سال 1991 کار بر روی مجموعه تاریخ طبیعی خود را آغاز کرد که مشهورترین مجموعه از آثار اوست. در همان سال اولین اثر از این مجموعه، محال بودن فیزیکی مرگ در ذهن زندگان را در نمایشگاه گروهی هنرمندان جوان بریتانیایی در گالری ساچی به نمایش گذاشت که شامل یک کوسه 4.3 متری در محفظه شیشه ای پرشده با فرمال دهید است. این اثر که به یکی از نمادین ترین آثار هنر مدرن و فرهنگ عامه بریتانیا در دهه نود میلادی تبدیل شده است، نمونه مشخصی از علاقه هرست به نمایش دادن جزئیات است.

هرست از سال 1987 تا به حال 80 نمایشگاه انفرادی و 250 نمایشگاه گروهی در سراسر جهان داشته است. آثار فراوانی از مجموعه های مختلف کاری او هر ساله در حراج های معتبر با قیمت های زیاد به فروش می روند و هرست جز یکی از مشهورترین و ثروتمند ترین هنرمندان معاصر جهان به شمار می آید.

مجسمه سازی با استفاده از پیکر حیوانات(دیمین هرست)

از اوایل قرن بیستم، مواد و مصالحی که در هنر استفاده می شدند به طرز فوق العاده ای دگرگون شدند از جهتی پدید آمدن مواد صنعتی جدید، و از سویی دیگر تغییر نگرش هنرمندان باعث و بانی این موضوع بوده اند. مواد وسایلی که تا پیش از این به هیچ وجه نمی توانستند به عنوان ابزاری برای خلق اثر هنری مورد استفاده قرار بگیرند، کم کم دچار تغییر هویت شدند. دیگر صرفا وجود رنگ روغن و بوم برای خلق اثر نقاشی یا سنگ و تیشه برای ساخت مجسمه ضروری نبود. از دهه 1910 که پیکاسو وبراک، کلاژ را با نقاشی هایشان ترکیب کردند و اشخاصی مانند مارسل دوشان و من ری برای خلق آنارشان از اشیا حاضر و آماده اطرافشان استفاده کردند؛ تا دهه 1960 که هنرمندان سبک پاپ آرت از جمله اندی وارهول، کلاوس اولدنبرگ و روی لیختن اشتاین از مواد آماده و کالاهای تجاری مانند تلویزیون های کهن، قوطی های سوپ، جعبه های شوینده ها، کتاب های کمیک و وسایل و مبلمان خانه ها در خلق آثارشان استفاده کردند، مواد و مصالح هنر همواره درحال تغییر و تحول بوده است. دیمین هرست اما این روند را به طرز غریبی متحول کرده است. او حیوانات و موجودات زنده را، از دام ها مانند گاو و گوسفند و اسب و خوک گرفته، تا حشراتی مثل مگس ها و پروانه ها را ماده اولیه خلق آثار (مجسمه سازی) خود قرار داده است. وی در مواردی حتی به انسان ها نیز رحم نمی کند و از اسکلت ها و جمجمه های واقعی برای انتقال ایده خود استفاده می کند. در این میان برخی او را دیوانه ای جانی میدانند. و برخی ذکاوت هنری او را می ستایند. مقصود این مقاله آن است که با بررسی جزئی تر پیش زمینه ها و موضوعاتی که الهام بخش هرست بوده اند و نگاهی دقیق تر به این مجموعه و دیگر آثار او و بازخوردهایی که در طی سالیان از جهات مختلف به آن وارد شده است، پاسخگوی این سوال باشد که آیا این حیوانات مرده زندانی در قفس های شیشه ای واقعا هنر محسوب می شوند و یا صرفا وسیله ای برای تجارت و به دست آوردن شهرت هستند؟

درباره هنر

هنر چیست؟

مجسمه سازی

هنر مجسمه‌سازی، تندیسگری یا پیکرتراشی هنر همگذاری یا شکل دادن به اشیا می باشد و ممکن است در هر اندازه یا با هر متریالی يا تكنيكى انجام شود.

به دستاوردهای این هنر تندیس، پیکره یا مجسمه اطلاق می گردد. هر پیکر سه بعدی با دارا بودن یک بیان هنری آفریده شده را می‌توان تندیس نام گذاری نمود.

هر شکل دادنی مجسمه‌ سازی نیست بلکه باید در ورای آن، یک فکر، خلاقیت یا یک نوآوری در کار باشد.

مجسمه چیست؟

مجسمه در اصطلاح کلاسیک statue به پیکره سازی، تندیس سازی گفته می شود. از دوران باستان تا عصر رنسانس از این کلمه برای هنر پیکره سازی و تندیس سازی استفاده می شد و همانطور که اشاره شد شامل پیکره های انسان، حیوان و تندیس ها می شد که غالبا تک عنصری، ایستا و دارای پایه و با متریال های سنگ، برنز، و انواع دیگر فلزات و نهایتا بتن ساخته می شد.موضوعات مجسمه سازی تا عصر رنسانس شامل موضوعات غالبا مذهبی، وقایع تاریخی، اشخاص درباری و سرشناس و جنگ ها می شد. اما از دوران مدرن و درست از زمان پیدایش اولین مکتب مدرن که همان امپرسیونیسم است و اشخاصی مانند رودن، مفاهیم مربوط به مجسمه به کلی دگرگون شد، مجسمه ساز کم کم از حالت ایستا و تک عنصری خارج شد، پایه ها کم کم کمرنگ شدند و تعریف کلاسیک مجسمه از بین رفت ... عناصر زیادی از مکاتب ادبیات تا نقاشی و معماری در روند دگرگونی مجسه نقش داشتند تا جایی که دیگر مجسمه ها با متریال های دیگر شناخته شدند و مضامین وسیعی را در بر می گرفتند.

از شاعرانگی تا وصف حال شخصی هنرمند، دیگر مجسمه تک عنصری نبود که هنرمند پدیدآورده و مضمونش در دست هنرمند باشد. حالا مخاطب هنر مجسمه سازی بسیار جدی تر می توانست برداشتی مستقل از خالق اثر داشته باشد. می توانست حول مجسمه که دیگر با کلمه sculpture شناخته می شد، بچرخد و با فضای پیرامون اثر نیز مرتبط شود. این دگرگونی تا جایی پیش رفت که در دنیای امروز مخاطب میتواند در مجسمه دخل و تصرف کند، مجسمه های اینتراکتیو امروزه جایگاه خاصی در دنیای مجسمه سازی دارند.